Wystarczy poznać jedną, żeby znać je wszystkie? Bynajmniej. Dzielnice Monachium zdecydowanie bardzo się od siebie różnią. Dowiedz się , jak Monachium przeszło drogę od średniowiecznego miasteczka handlowego do wszechstronnego, milionowego miasta.a
Serdecznie witamy! Monachium to różnorodność, którą najbardziej widać w różniących się od siebie dzielnicach. To tutaj doświadczysz w jednym miejscu opery i parku olimpijskiego, miejskiego graffiti i odniesień do antyku, barwnego życia studenckiego i UFO, BMW i sztuki barokowej, spuścizny królów i karuzel, pinakoteki i wszystkiego, co związane z Pumucklem – bohaterem dziecięcego serialu. Znajdziesz tu czerwień FC Bayern, jak również Błękitnego Jeźdźca, żeby móc na sam koniec powiedzieć „Do rzeczy, skarbie” (nawiązanie do filmu z 1968, kręconego właśnie w Monachium).
Choć niektóre rzeczy nadal pozostają zagadkowe: Kto inny jak nie Pippi Pończoszanka zdołałby manewrować starym parowcem na moście w dzielnicy Schlachthofviertel? Spacer po położonej nad Izarą metropolii ostatecznie rozwiewa stereotyp nieco osowiałej „milionowej wioski”: W dzielnicy Bahnhofsviertel mieszczą się kawiarnie, które są tak orientalne, w Haidhausen ulice, które są tak paryskie, a w Westpark na w zachodniej części Monachium świątynie, które są tak azjatyckie, że człowiek zastanawia się, czy to naprawdę wciąż jedno i to samo miasto.
Wyrusz w odkrywczą podróż komunikacją miejską, rowerem lub pieszo. W Monachium tak naprawdę nigdzie nie jest za daleko.
Baw się dobrze podczas swojej własnej przygody po dzielnicach Monachium!
Wiele wody spłynęło w dół rzeki Izary, zanim Monachium stało się przyjazną i miłą metropolią kulturalną i rozrywkową, jaką znamy dzisiaj.
Na początku Monachium było położone na planie niewielkiego owalu. Otoczony murem średniowieczny rynek mierzył zaledwie 17 hektarów. Dla porównania Olympiapark (Park Olimpijski) w Monachium jest dokładnie pięć razy większy. O „Munichen” po raz pierwszy wspomniano w dokumencie z 1158 r. Miasto to rozwinęło się pod rządami swego założyciela, Henryka Lwa z dynastii Welfów, w prężnie rozwijający się ośrodek handlowy, które szybko stało się zbyt małe na swoją rolę, dlatego 100 lat po założeniu miasta już planowano jego rozbudowę.
W XIII wieku książęta z dynastii Wittelsbachów zadbali o to, aby drugi pierścień murów stworzył znacznie większą przestrzeń dla miasta, które miało stać się ich siedzibą. Mały owal stał się tym, co obecnie nazywamy Starym Miastem: wielkim obwarowanym grzybem. Z licznych bram miejskich pozostały zaledwie trzy: Sendlinger Tor, Karlstor i Isartor. Średniowieczne miasto było podzielone na cztery części, stąd niemiecka nazwa Stadtviertel (dosłownie ćwiartka miasta), oznaczająca dzielnicę. Termin ten jest do dziś używany do określenia dzielnic Monachium, w przeciwieństwie do miast, w których ten podział nigdy nie istniał.
Pod koniec XVIII wieku mieszkańcy zaczęli czuć się bardziej zamknięci niż bezpieczni w obrębie murów miejskich, których bramy były zamykane na noc. W 1791 roku fortyfikacje zostały usunięte, a fosy zasypane. Wokół historycznego centrum miasta zaczęły powstawać przedmieścia, przede wszystkim Maxvorstadt z jego światowej sławy muzeami w Kunstareal, a nieco później dzielnica wokół Gärtnerplatz jako jeden z pierwszych projektów budowlanych w Isarvorstadt.
Dynastia Wittelsbachów była miłośnikami sztuki i architektury. Kompleksy architektoniczne z czasów króla Ludwika I (1786–1868), takie jak Ludwigstraße, Königsplatz z gliptoteką i pinakoteka, do dziś charakteryzują krajobraz miasta.
Potem nastąpiło przyłączenie do gminy Monachium miejscowości, które były od niego znacznie starsze i w tym czasie częściowo miały już status miasta, jak Au czy Schwabing. Do 1900 roku wszystkie te miejscowości, znane obecnie jako dzielnice o tych samych nazwach, zostały włączone do gminy Monachium. Po Haidhausen i Au kolejno przyłączone zostały Giesing, Sendling, Neuhausen i Schwabing, a na końcu Bogenhausen, Nymphenburg i Thalkirchen.
Bardzo różne społeczności znalazły się nagle w obrębie jednego miasta, już wtedy aspirującego do miana metropolii. Wioski rolnicze, dawne rezydencje arystokratów, okazałe domy i Schloss Nymphenburg (Pałac Nymphenburg), ale także społeczności miejskie, takie jak Au z jego robotniczym przedmieściem Haidhausen. Ten bardzo zróżnicowany charakter jest zauważalny do dziś. Każda dzielnica to trochę inny świat.
